Begin vandaag aan mijn achtenzeventigste lente met een kopje thee, drie beschuitjes met roomboter, pure De Ruijter-chocoladevlokken en een vijfminuteneitje. Ergens op de wereld is iets fout gegaan waardoor het buiten ademloos grijs is.
De lente brengt een nieuw begin, de zomer viert het leven, het najaar luidt de neergang in en de winter dompelt het land in een diepe slaap. Zoals de natuur haar jaargetijden kent, zo heeft ons leven ook verschillende seizoenen. In Seizoenen kijkt Herman van Veen terug met een blik op de toekomst en beschrijft hij hoe het leven zijn vlucht neemt. De tijd verstrijkt grillig en onvoorspelbaar, maar in de terugkerende seizoenen in Van Veens leven is er steeds meer het besef dat in de opeenvolging van de dingen alles zich niet alleen telkens vernieuwt, maar zich ook steeds herhaalt. Een boek vol persoonlijke, vaak geestige verhalen over de veranderende weersomstandigheden in het bestaan van de muzikant, schilder
en schrijver.
‘Prachtig mooi! Geschreven door een man die in de herfst van zijn leven zit maar droomt van de lente.’ – Beau
‘Herman van Veen is een goeie verteller. Als ik hem lees dan hoor ik hem. Zijn stem is uit duizenden herkenbaar.’ – Frits Spits
‘Een buitengewoon prachtig boek.’ – Coen Verbraak
‘Herman, ongeëvenaard cabaretier, grappenmaker, filosoof, violist, schrijver, zanger van de mooiste nummers en met historische acts op zijn naam’ – Ivo Niehe
